درین مطلب قصد داریم تا با نحوه پیدایش سررسید و همچنین چگونگی خرید اینترنتی سررسید آشنا گردیم.
سالنامه به یک نشریه سالانه گفته میشود که مجموعه ای از اطلاعات جاری در مورد یک یا چند موضوع را فهرست می کند.این مورد شامل اطلاعاتی مانند پیش بینی آب و هوا، و انواع داده های جدولی است که اغلب بر اساس تقویم مرتب شده اند. اعداد آسمانی و آمارهای مختلفی در سالنامه ها یافت می شود، مانند ساعت طلوع و غروب خورشید و ماه، تاریخ خسوف ها، ساعات جزر و مد و وقایع مذهبی. مجموعه اطلاعات ذکر شده در سالنامه ممکن است برای گروه خاصی از خوانندگان، مانند کشاورزان، ملوانان، یا ستاره شناسان تنظیم شود.
ریشه یابی کلمه مورد بحث است. اولین استفاده مستند از این لغت در هر زبانی به زبان لتین در سال 1267 توسط راجر بیکن است، زمانی که به معنای مجموعه ای از جداول جزئیات حرکات اجرام آسمانی از جمله ماه بود.
گفته شده است که کلمه almanac از واژه ای یونانی به معنای تقویم گرفته شده استبا این حال، این لغت تنها یک بار در دوران باستان، توسط یوسبیوس که از پورفیری در مورد استفاده مصریان قبطی از نمودارهای نجومی نقل می‌کند، پیدا گردیده است. اولین سررسید ها تقویم هایی بودند که شامل داده های کشاورزی، نجومی یا هواشناسی بودند. اما بسیار بعید است که راجر بیکن این کلمه را از این ریشه شناسی دریافته باشد.
یکی از گزارش های ریشه شناسی می گوید: “منبع نهایی کلمه مبهم است. هجای اول آن و ارتباط کلی آن با علم و فناوری قرون وسطی، به شدت نشان می دهد که منشاء عربی دارد، اما دلیل قانع کننده ای پیدا نشده است”.ارنست ویکلی به طور مشابه در مورد سالنامه می گوید: “اولین بار در راجر بیکن دیده شد. ظاهراً از عربی اسپانیایی، al-manakh، اما این یک کلمه عربی نیست که نیست.به این تتیب پیدایش این کلمه یک پرسش باقی می ماند. والتر ویلیام اسکیت نتیجه می گیرد که ساخت منشأ عربی “راضی کننده نیست”.فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد نیز به همین ترتیب می‌گوید «این کلمه در زبان عربی ریشه ندارد» اما شواهد مستقیم و غیرمستقیم «به الماناخ عربی اسپانیایی اشاره می‌کند».علت اینکه کلمه عربی پیشنهادی به صورت گمانه‌زنی المناخ نوشته میشود این است که املای آن به‌عنوان «الماناخ» و همچنین الماناخ رخ داده است (و راجر بیکن از هر دو نوشتار را استفاده کرده است). اولین استفاده از این کلمه در زمینه تقویم های نجومی بود. واژه عربی المناخ در عربی معاصر معانی متفاوتی نسبت به کاربرد کلاسیک عربی دارد. این کلمه در اصل به معنای “مکانی است که شترها در آنجا زانو می زنند [تا راکبان و رهتوشه هایشان بتوانند از آن پیاده شوند]”. در عربی معاصر این واژه به معنای «سرزمین» است.اعتبار جداول تولد و دیگر آثار نجوم عربی قرون وسطی در زمانبوجود آمدن این لغت در غرب، همراه با عدم وجود این واژه در عربی، نشان می دهد که احتمالاً در غرب اختراع شده و شبیه عربی است. در آن زمان در غرب، ضمیمه کردن نام عربی به مجموعه ای از جداول نجومی معتبر بود. همچنین در آن زمان، نویسنده لاین شبه گبر، به انگیزه آن انگیزه، با نام مستعار عربی نوشت. (کلمه کیمیاگری متأخر آلکاهست به شبه عربی معروف است.)
برای خرید اینترنتی سررسید با ما تماس حاصل فرمایید
